Relacja z listopadowego spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki i – Literacki Ul w Filii nr 16 WiMBP w Rzeszowie
Listopadowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki – Literacki Ul dla starszych dzieci rozpoczęło się od kreatywnej zabawy pt. „Przepis na moją książkę”. Każdy uczestnik otrzymał kartę pracy, na której mógł uzupełnić elementy świata przedstawionego – od bohaterów po miejsce i czas akcji – za pomocą symbolicznych słoiczków, menzurek, miarek i filiżanek. Dzięki tej zabawie uczestnicy mogli zapamiętać, jak bogaty i różnorodny może być świat książki. Większość „przepisów” była inspirowana powieściami z elementami fantastyki i przygody, co pokazało, że młodzież jest szczególnie zainteresowana takimi połączeniami. Edukacyjne karty pracy pomogły uporządkować te pomysły i z pewnością okażą się pomocne także w przyszłej analizie książek.
Po twórczej zabawie przeszliśmy do omawiania książki Marcina Szczygielskiego „Antosia w bezkresie”. Lektura, mimo że porusza trudne tematy, została ciepło przyjęta i wzbudziła ogromne zainteresowanie wśród uczestniczek. W trakcie dyskusji dziewczęta wyrażały podziw dla głównej bohaterki, próbując rozważać, jak same poradziłyby sobie w sytuacjach, które spotkały Antosię. Z dużą empatią rozmawialiśmy o wojennym dzieciństwie, trudnych doświadczeniach związanych z wywózką na Wschód oraz dramatycznym momencie przerwania fabuły, który pozostawił wiele pytań o dalsze losy bohaterki. Uczestniczki zastanawiały się, czy matka Antosi się odnajdzie, jakie kolejne postacie mogą pojawić się na jej drodze i jaką przyszłość przyniesie jej pełna niepewności rzeczywistość.
Podsumowanie spotkania przyniosło wzruszenie, współczucie oraz refleksję nad losem tysięcy dzieci, które podobnie jak Antosia zostały pozbawione dzieciństwa przez wojnę. Dla wyciszenia emocji uczestniczki skupiły się na ozdabianiu pierwszej strony notesów – stworzyły piękne rysunki z motywami jesieni oraz spróbowały swoich sił w kaligrafii. W ciepłej atmosferze pożegnaliśmy się, czekając na kolejne inspirujące spotkanie.
Dziękuję wszystkim za zaangażowanie i wspaniałe przeżycia literackie!
Kilka słów o książce:
Antosia dorasta w świecie pełnym rodzinnego ciepła i spokoju. Dzieciństwo na Kresach Wschodnich, w Brentówce, przypomina sielankę – duży dom, w którym każdy zakamarek skrywa niespodzianki, wyśmienite smakołyki przygotowywane przez pomoc domową i różnorodne, czasem niezwykłe zabawki. Życie pełne drobnych luksusów. Wydaje się, że nic nie jest w stanie zakłócić tej harmonii. Nawet wtedy, gdy Antosia od czasu do czasu grymasi na drobne niewygody, wszystko to wydaje się bezpiecznym rajem. Wybuch wojny zmienia wszystko. Jej ojciec, oficer, zostaje wysłany na front, a dom nagle, brutalnie przenika lęk i… wtargnięcie w nocną ciszę NKWD.
W „Antosi w bezkresie” Szczygielskiego obserwujemy, jak dziecko zmienia się pod wpływem wydarzeń, które znacznie przyspieszają jego dojrzewanie. Z rozkapryszonej, delikatnej dziewczynki Antosia przekształca się w twardą, nieugiętą postać, której celem staje się przetrwanie – za wszelką cenę. Jest moment, który szczególnie zapada w pamięć: chwila, w której Antosia uświadamia sobie, że jej łzy po prostu się skończyły. Wtedy właśnie podejmuje decyzję, by działać, nawet jeśli to działanie wydaje się beznadziejne.
„Antosia w bezkresie” to nie tylko powieść o przetrwaniu, ale również historia, która wciąga czytelnika w bezmiar emocji. Z jednej strony podziw dla siły bohaterki, z drugiej – zachwyt nad opisami stepów, pełnych majestatycznego i niemego piękna, które trwa niewzruszone, niezależne od ludzkich tragedii. Autor pozostawia nas z niecierpliwym oczekiwaniem, w pełnym napięcia finale, który zapowiada nieprzewidywalne dalsze losy Antosi.
Polecam tę książkę każdemu, kto szuka literatury głębokiej i poruszającej, innej niż wszystkie dotychczas przeczytane.
Sabina Dobrowolska - moderatorka DKK w Filii Nr 16 WiMBP w Rzeszowie
